MAZLUM ÇOCUKLARA MEKTUP
Çocukluğu öldürülen, ömrü toprağa gömülü, canım çocuklar,
Hatice Başkapan
haticebaskapan@hotmail.com -
MAZLUM ÇOCUKLARA MEKTUP
Çocukluğu öldürülen, ömrü toprağa gömülü, canım çocuklar,
Dünyanın vicdanlar gibi kapkara kesildiği sabahlarından birine daha gözlerimizi açtık biz, açmaz olsaydık! Açmaz olsaydık da seni yakabilen, bezden çatılarına bile tahammül edemeyip vahşet döken, ölümü dahi utandıran bu Kabiller çağına daha fazla tanıklık etmeseydik. Göğün delindi, göğsün delindi, sesinden arş titredi, arz hayretle inledi ve biz şahit olduk, nefes almaya devam ettik.
Nefes ciğere batar mı? Batıyor işte! Sincan’dan gelen iniltilerin, Refah’tan yükselen feryatların ciğerimizi deliyor! Deliyor ama bu nasıl ciğer delinmesi ki hiçbirimizin elinde, ağzında, ebabilinki kadar olsun, ufacık bir taş yok zulme nefer olan Ebrehelere atmak için. Ve görüyoruz ki iyilerin -en azından öyle olduğunu iddia edenlerin- sessizliği zalimlerin fiilinden çok daha korkunç! Değil mi ki şimdi susmak, zulme yatak olmaktır; susmak, İbrahim’in ateşine odun atmaktır; susmak zulümdür, bu katliamlara ortak olmaktır! Bağışla çocuğum!.. Biz zulme karşı susmanın şeytandan olduğunu biliyoruz ama konuşacak kadar insan olmayı, bizi harekete geçirecek bir yüreğe kulak vermeyi beceremiyoruz. Ama üzülme sen. Hiçbir şey yapmıyor da değiliz! Gayretimizi (!) görsen hepimizi affedersin hatta bize aferin bile dersin, biliyorum.
Neler mi yapıyoruz? Dur, anlatayım:
Gönlünü mahzun, bahtını kara edenleri, çocukluğunu öldürüp ölümü özletenleri, bırak umut etmeni, umudun ne olduğunu öğrenmene bile izin vermeyenleri, rüyalar yerine kâbusun en korkuncunu gösterenleri kınıyoruz bol bol! Hele boykotlarımız!.. Üç beş vakte kalmaz, bütün zalimlerin kökünü kazırız evelallah!
Ah, çocuğum!.. Putu bol bir zamana denk geldik, baltam kırık, bağışla!.. Karıncam topal, su taşıyamıyorum yangınına… Sen öldürülüyorsun, ben insan arıyorum bu mahşeri kalabalıkta.
Aranıyorum durmadan ve yine seni görüyorum. Ellerin, boyalarla kızarası ellerin kanlar içinde, gözlerin açık… Korku mu ölüm mü kaskatı etti bedenini, bilemiyorum!.. Şimdi cennetten bakıyorsun ya söyle hadi, bu kadar yakıcı mı Tanrı’nın cehennemi?..
